Archipelag Sztokholmski jest miejscem, które najlepiej ogląda się z pokładu własnego jachtu, żeglując w gorący letni wieczór, kiedy słońce wzbrania się przed opuszczeniem horyzontu nawet po godzinie dziesiątej wieczorem. Wyżłobione przez wiatry i lód i porośnięte zielonymi lasami granitowe skały nigdy nie wyglądają lepiej.
Sea & Coast
Wybranie się na rejs po Archipelagu Sztokholmskim, zwanym też schären lub skärgård (w wolnym przekładzie „ogród skalistych wysepek”) to tylko kwestia czasu. Każdy szanujący się skiper chce w końcu poznać ten składający się z 24 tysięcy wysepek archipelag, który jest wyjątkową mieszanką morza i lądu, i którego piękno inspiruje wielu artystów.
Jak sugeruje nazwa, archipelag leży w regionie Sztokholmu, na wschodnim wybrzeżu Szwecji. Właściwie rozciąga się on od miasta Sztokholm, od miejsca gdzie jezioro Mälaren styka się z Morzem Bałtyckim, i ciągnie się 60 km na wschód, obejmując wybrzeże Södermanland i prowincje Uppland.
Największe i najbardziej znane wyspy to Dalarö, Finnhamm, Grinda, Husarö, Utö oraz Möja. Oprócz Sztokholmu częścią archipelagu są również miasta Gustavsberg i Vaxholm.
Cały ten region tworzą granitowe wyspy pokryte zielonymi lasami, które w miarę zbliżania się do morza ustępują miejsca nagim skałom. Szczególną cech tego archipelagu są przestrzenie miedzy wyspami, których szerokość to czasami zaledwie kilkaset metrów, a więc znacznie mniej, niż np. na archipelagach Morza Śródziemnego.
Historia i kultura
Większość wysp jest niezamieszkała, ale wielu mieszkańców Sztokholmu ma tutaj domki letnie (około 50 tysięcy osób), ponieważ jest to popularny region wypoczynkowy. Mniejsze wyspy pozostają niezamieszkałe dzięki prawodawstwu Szwecji, które zabrania budowania domów bliżej niż 300 metrów od linii brzegowej.
Dzisiaj wyspy te mogą być idealnym miejscem dla ludzi poszukujących odosobnienia, ale nie było tak zawsze. Tutejsza społeczność, składająca się głównie z rybaków i ich rodzin, rozwijała się od XV wieku do końca Drugiej Wojny Światowej, kiedy młodsze pokolenie zdecydowało się przenieść do większych miast.
Archipelag jest bardzo lubianym przez żeglarzy miejscem nie tylko ze względu na odosobnienie, ale również dzięki prawu, które Szwedzi nazywają „Szwedzkie Prawo Publicznego Dostępu”, i z którego są dumni, a które stanowi zasadę, że każdy może przybić do brzegu wyspy i rozbić na noc swój namiot, niezależnie od tego, do kogo dana wyspa należy (warunkiem jest, że namiot musi zostać rozbity poza zasięgiem wzroku stojących na wyspie domów mieszkalnych).
Wielu żeglarzy uważa Archipelag Sztokholmski za świetne miejsce do opalania, ponieważ erozja lodowcowa wygładziła granitowe skały w taki sposób, że bloki skalne idealnie nadają się do leżenia na nich na plecach lub na brzuchu. Podobno niektóre nagrzane słońcem granitowe skały są cieple przez całą noc, tak że można na nich z przyjemnością spać.
Doświadczenie żeglarskie
Najlepszy czas na wakacje na Archipelagu Sztokholmskim to z pewnością lato, nie tylko ze względu na dobrą pogodę ale również dlatego, że dzięki odpowiedniemu położeniu geograficznemu wieczoru są bardzo długie – słońce zachodzi około jedenastej wieczorem. Żegluga zimą jest możliwa, jeżeli pozwala na to pogoda i lód.
Dno morskie jest zróżnicowane i w niektórych miejscach dostępne są trasy dla statków o dużym zanurzeniu, za to mniejsze łodzie nie powinny mieć problemów w żegludze. Należy jednak zwracać szczególną uwagę na mapy nawigacyjne, zwłaszcza jeżeli nie ma się wprawy w żegludze na płytkich wodach. Wiatry nie powinny sprawiać trudności w okresie letnim, region ten jest uważany za dobrze osłonięty od wiatru.
Skoro wiecie już, czego oczekiwać, najlepiej wyczarterujcie łódź i popłyńcie w stronę miejsca zwanego „ogrodem skalistych wysepek”. Jego szczególne piękno i całkowity spokój zachwyciły już całe pokolenia żeglarzy.