Ta wyspa o powierzchni 1106  km kwadratowych należy do „Wysp Zawietrznych”, czyli Leeward Islands, i do Małych Antyli. Z Europy można się tutaj dostać samolotem jednej z linii lotniczych przez Bazyleę lub Paryż, które oferują loty kilka razy w tygodniu. Ponadto Martynika ma świetne połączenia międzynarodowe z resztą wysp karaibskich. Statki rejsowe, głownie ze Stanów Zjednoczonych, regularnie przybijają do portu stolicy Martyniki Fort-de-France. Statki handlowe Compagnie Générale Maritime wypływają stąd raz w tygodniu w kierunku Dieppe, Rouen, Bordeaux i Hawru i przewożą głównie banany.

Długość Martyniki z północy na południe to około 60 kilometrów. W najwęższym miejscu odległość od obu brzegów wynosi mniej niż 10 kilometrów. Najwyższym szczytem jest wulkan Mont Pelee w północnej części wyspy, jego wysokość to 1397 metrów i jest on nadal aktywny. Klifowy krajobraz wschodniego wybrzeża wyspy jest szczególnie interesujący dla żeglarzy. Na wybrzeżach zachodnich znajduje się wiele plaż i znacznie mniej skał niż na wybrzeżach wschodnich.

Około 2000 lat temu wyspa była zamieszkiwana przez szczepy Indian Arawak. W 1493 została odkryta przez Krzysztofa Kolumba. Nie zarzucił on jednak kotwicy gdyż sądził, że jest to niebezpieczna wyspa Martinio, zamieszkiwana przez Indian amazońskich.

Przypuszcza sie, że nazwa wyspy pochodzi od indiańskiego słowa Madinia, co oznacza „wyspę kwiatów”. Na Martynice rośnie mnóstwo kwiatów. Orchidee, lilie i inne tropikalne kwiaty prześcigają się w urzekającym pięknie. Poza tym za sprawą wielu tutejszych oraz sprowadzonych na wyspę roślin i drzew takich jak mangrowce, palmy kokosowe i bananowe, bambusy i mahoniowce, wielu turystom wydaje się, że wygląda ona jak jeden wielki ogród.

W XVIII wieku wyspa stała się częścią kolonii francuskich na Karaibach. Ciekawostką jest fakt, że w 1763 roku w miejscowości Les Trois-Ilets na Martynice urodziła się Joséphine Tascher de la Pagerie, która w 1796 roku poślubiła Napoleona Bonaparte, w związku z czym w 1804 roku stała się cesarzową Francji.

Ludność Martyniki składa się z różnych grup etnicznych, co sprawia, że na wyspie panuje wyjątkowa atmosfera tolerancji, w której przedstawiciele tych różnych grup koegzystują bez problemu. Martynika jest stosunkowo gęsto zaludniona, na kilometr kwadratowy przypada 560 mieszkańców. Stolicą i centrum finansowym wyspy jest Fort-de-France, który leży na zachodnim wybrzeżu Martyniki i którego ludność stanowi 120 000 mieszkańców. Centralne położenie miasta oraz jego doskonałe wybrzeże stworzyły warunki do zbudowania portu, do którego przybija dziś wiele pasażerskich statków liniowych i wszelkiego rodzaju jachtów.